Ελληνική προπαγάνδα.

Με αφορμή την εβδομάδα Καρατζαφύρερ και την κίνηση του καινούριου μου προϊστάμενου στη δουλειά, να βάλει στο γραφείο του ένα χάρτη της Ελλάδας, θα ήθελα να πω δυο λόγια για μια ελληνική πρακτική που ακολουθείται χρόνια τώρα.
Η ένστασή μου αφορά τους χάρτες της Ελλάδας που θα βρείτε σε πολλές δημόσιες υπηρεσίες, σε σχολεία και σε βιβλιοπωλεία. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι σε όλες τις βαθμίδες στο σχολείο είχαμε ένα τέτοιο χάρτη, είτε μέσα στην αίθουσα, είτε στη στοίβα με τους χάρτες στο γραφείο των καθηγητών, κάτι που υποθέτω ότι συνεχίζεται και σήμερα. Δεν θυμάμαι την εταιρία που βγάζει αυτούς τους χάρτες αλλά σίγουρα δεν είναι μόνο μία.
Το πρόβλημα είναι το εξής:
Σε όλους τους χάρτες της Ελλάδας τα ανατολικά σύνορά μας, δηλαδή μεταξύ εμάς και της Τουρκίας, από εκεί που τελειώνει ο Έβρος και αρχίζει η θάλασσα παρουσιάζονται τελείως και εσκεμμένα κατά την άποψή μου, λάθος.
Δύο τυπικοί τέτοιοι χάρτες, είναι αυτοί εδώ.

(πολιτικός)

(γεωγραφικός)

Το πρόβλημα με αυτή τη συνοριακή γραμμή είναι ότι, στην πραγματικότητα, υπάρχει μόνο μέρος της. Δεν υπάρχει γραμμή που να ξεκινά από τον Έβρο και να τελειώνει στο Καστελόριζο και ποτέ η Ελλάδα στις διαπραγματεύσεις της δεν ισχυρίζεται κάτι τέτοιο. Με άλλα λόγια αυτοί οι χάρτες παράγονται καθαρά για εσωτερική κατανάλωση, έτσι ώστε σε συνδυασμό με την άγνοια του κόσμου και τις διάφορες διαμάχες με την Τουρκία να συντηρούν μια εθνικιστική ψευδαίσθηση στον κόσμο, πρακτική που ξεκινά από το δημοτικό, όπου θα συναντήσει κανείς για πρώτη φορά αυτούς τους χάρτες.
Μετά από μια μικρή αναζήτηση βρήκα μια πιο σωστή προσέγγιση των συνόρων σε ένα χάρτη που όμως δεν είχα ξαναδεί. Δείτε τον χάρτη αυτό.

Και πάλι όμως ο χάρτης αυτός δεν είναι τελείως σωστός αφού τα σαφώς ορισμένα σύνορα δεν είναι σωστά σχεδιασμένα. Μια σωστή απεικόνιση των συνόρων είναι του χάρτη που ακολουθεί.

Το χάρτη αυτόν τον πήρα από το βιβλίου του Βύρων Θεοδωρόπουλου “Οι Τούρκοι και εμείς” και παρουσιάζει τα πραγματικά σύνορα των χωρών μας, με τα Ελληνικά να βρίσκονται στα έξι ναυτικά μίλια από τις ακτές, αφού ακόμα δεν έχει διευθετηθεί αυτή η εκκρεμότητα, μαζί με τις Τουρκικές διεκδικήσεις εναέριου χώρου και υφαλοκρηπίδας. Μάλιστα με λίγη μελέτη των διεκδικήσεων αυτών καταλαβαίνει κανείς ότι η Ελλάδα αν και έχει το δίκιο με το μέρος της στα περισσότερα θέματα, δεν το έχει σε όλα.
Ποιος ο λόγος λοιπόν να εθελοτυφλούμε; Ποιος ο λόγος να φανατίζουμε τον κόσμο εναντίων των Τούρκων, όταν ο κόσμος αυτός ακούγοντας στα Μ.Μ.Ε. για τουρκικές διεκδικήσεις θα φέρνει στο μυαλό τους αυτή η λάθος συνοριακή γραμμή την οποία θα πιστεύει ότι θέλουν να καταπατησούν οι Τούρκοι; Γιατί να χαρακτηρίζομαι, από μερικούς, ανθέλληνας όταν τους δείχνω το “λάθος”, όταν τους επισημαίνω και τα δικά μας άδικα στις διαφορές μας με τους Τούρκος και όταν δεν φοράω τις παρωπίδες που φοράνε αυτοί, που έστω και ένα χιλιοστό υποχώρηση το θεωρούν ήττα και εθνική προδοσία;
Ήθελα καιρό να δημοσιεύσω την άποψή μου για αυτή τη πολιτικά μη ορθή επιλογή εσωτερικής προπαγάνδας που γίνεται δεκαετίες τώρα, γιατί ήταν πραγματικά μεγάλη έκπληξη για εμένα όταν κατάλαβα ότι ο χάρτης που είχα για χρόνια στο μυαλό μου και θεωρούσα δεδομένο και σωστό ήταν στην πραγματικότητα λάθος!
Είναι καλό όταν ακούμε για τουρκικές διεκδικήσεις και για παραβιάσεις να ξέρουμε για τι πράγμα μιλάνε και να μην έχουμε στο μυαλό μας κάτι το φανταστικό που μας έχουν φυτέψει.