Σάββατο 26 Ιουνίου 2010

Στον αυτόματο πιλότο

- Κυρίες και κύριοι επιβάτες σας καλοσορίζουμε στο σκάφος μας η «ΝΕΑ ΕΛΛΑΣ». Σας ενημερώνουμε οτι αυτή την στιγμή πετάμε στις 1400 χρηματηστηριακές μονάδες και πέφτουμε σταθερά. Το σκάφος μας οδηγήται από τα πιο σύγχρονα συστήματα αυτόματης πλοήγησης τύπου ΔΝΤ/ΕΕ, με προωθητήρες spread τελευταίας τεχνολογίας και 700 μοναδων.

Κατά την διάρκεια του ταξιδιού μας ενδέχεται ν’ αντιμετωπίσουμε αναταράξεις καθώς θα πετάμε πάνω από την ανεργεία, το ασφαλιστικό και το συνταξιοδοτικό.

Σε περίπτωση που αισθανθήτε ζαλάδα μην ανησυχήτε, δεν θα είναι λόγω των αναταράξεων αλλά εξ αιτίας της πείνας. Προσπαθήστε να ξεχάσετε ότι το στομάχι σας είναι άδειο και απολαύστε την πτήση.

Σας ενημερώνουμε πως τα παράθυρα του σκάφους θα παραμείνουν ανοικτα καθ’ όλη την διάρκεια του ταξιδιού, για τους επιβάτες που θα θελήσουν να το εγκαταλείψουν πηδώντας.

Ο κυβερνήτης Γιωργάκης και οι συγκυβερνήτες Αντώνης, Αλέκα, Αλέξης, Γιώργης και λοιποί 295 που παρακολουθούν την πτήση μαζί με σας, σας εύχονται καλό ταξίδι και καλά στερνά...

- Επτά πορίσματα για την υπόθεση του πετρελαιαγωγού στον κόλπο του Μεξικού, εξέδωσε το αμερικανικό κογκρέσο, σπάζοντας το ρεκόρ των πεντε πορισμάτων της υπόθεσης του Βατοπεδίου. Η Ελληνική πλευρά αισιοδοξεί πως η υπόθεση siemens, θα μας φέρει και πάλι την πρωτιά, μιας και αναμένεται διψήφιος αριθμός πορισμάτων.


Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010

Το δράμα του επαναστατικού αγκώνα...

Αγανακτισμένοι δηλώνουν, σε κοινή επιστολή τους, οι συλληφθέντες στην υπόθεση του επαναστατικού αγκώνα.

Μετά από χρόνια σκληρής δουλειάς, όπως γράφουν στην επιστολή, είναι αγανακτισμένοι και απογοητευμένοι από την είσοδο του δντ το οποίο τους στέρησε την πρωτοκαθεδρία σε δελτία ειδήσεων και πρωτοσέλιδα εφημερίδων, την οποία απολάμβαναν μέχρι και πριν λίγους μήνες.

"Είναι λυπηρό για εμάς" γράφουν μεταξύ άλλων, "που μετά από χρόνια κοπιαστικής δουλειάς προετοιμασίας και εκτέλεσης δεκάδων τρομοκρατικών χτυπημάτων, παρακολουθήσεων και ριψοκίνδυνων ληστειών δεν καταφέραμε τίποτα σε σύγκριση με αυτά που κατάφερε το δντ σε ελάχιστους μήνες. Η επανάσταση είναι πλέον σίγουρο ότι θα έρθει, αλλά δυστυχώς δεν θα την έχουμε φέρει εμείς. Έπρεπε να είχαμε γίνει τραπεζίτες, να πουλούσαμε τοξικά προϊόντα και να συνεργαζόμασταν στενότερα με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Θα τα είχαμε καταφέρει πολύ ευκολότερα και πολύ νωρίτερα."

Μείνετε μαζί μας! Πλήγμα στα φακελάκια των γιατρών οι ελλείψεις στις προμήθειες των νοσοκομείων, αφού τα χρήματα των ασθενών που κανονικά θα πήγαιναν σε φακελάκια πλέον ξοδεύονται αναγκαστικά σε ιατροφαρμακευτικό εξοπλισμό!


(φωτογραφία κλασικά κλεμμένη)

Σε σύγχυση τα ακροδεξιά στοιχεία της χώρας μας!

Σύγχυση επικρατεί στις τάξεις των ακροδεξιών στοιχείων στη χώρα μας αφού μετά από τα τελευταία γεγονότα στην Ανατολική Μεσόγειο ανοικτά της λωρίδας της Γάζας, ένας έντονα ιδεολογικός διάλογος έχει ανοίξει ως προς τον επανακαθορισμό των υπέρτατων εχθρών που θέλουν τον έλεγχο όλης της υφηλίου και δρουν υπόγεια για το σκοπό αυτό, των απλών εχθρών και των συμμάχων μας.

Ένα από τα βασικά αίτια αυτής της κρίσης όπως μας δηλώνει ο κύριος Πεχληβανίδης Προκόπης, πρώην στέλεχος της χρυσής αυγής και ένα από τα θύματα του ιδεολογικού αυτού αγώνα, είναι ότι στα καράβια για τη Γάζα δεν επέβαινε κανένα μέλος ακροδεξιά οργάνωσης παρά τη ρητορική των οργανώσεων αυτών περί σιωνισμού, μασονισμού, ανθελληνισμού και παγκόσμιας κυριαρχίας των Εβραίων με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν να φανούν κότες οι υποτιθέμενοι μεγαλύτεροι αντισημίτες.

Εξ αιτίας αυτού του γεγονότος πολλοί ακροδεξιοί ακόμα και από το λάος, από τις πρώτες κιόλας μέρες και παρά τα όλα όσα έλεγαν τόσα χρόνια, άρχισαν να επαινούν και να θαυμάζουν δημοσίως το Ισραήλ για το τέλεια οργανωμένο κράτος τους, για τον τρόπο που διεκδίκησε να επιβάλει το δίκιο του ισχυρότερου, για τους Τούρκους που σκότωσε και για το ξύλο που έριξε στα "αναρχοκουμούνια".

Παρ' όλη όμως την ευκολία της ιδεολογικής αυτής στροφής για πολλούς, πολλοί ακροδεξιοί δεν επέδειξαν τα ίδια κρατήματα με αποτέλεσμα η στροφή αυτή να τους πετάξει έξω και να φάνε τα μούτρα τους επάνω στις προστατευτικές μπάρες βγαίνοντας ψυχολογικά και ιδεολογικά στραπατσαρισμένοι. Αποτέλεσμα ήταν να βρουν ανακούφιση μόνο στις πρώτες βοήθειες που πρόσφεραν οι συνέλληνές τους ακροδεξιοί με καλύτερα κρατήματα, μισώντας ακόμα πιο πολύ τους Τούρκους και οραματιζόμενοι συμμαχίες με το Ισραήλ ενάντια στον προαιώνιο εχθρό μας. Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι δυστυχώς κάποιους δεν τους άντεξαν ούτε οι τουρκικής κατασκευής προστατευτικές μπάρες, με αποτέλεσμα να πέσουν στον ιδεολογικό γκρεμό και να χάσουν τελείως και τα ελάχιστα λογικά που διέθεταν.





Παρ' όλα αυτά έριδες προκαλεί ακόμη και σήμερα η συζήτηση για το έθνος στο οποίο θα αποδοθεί ο ρόλους του παγκόσμιου συνωμότη και μέγα ανθέλληνα αφού οι Τούρκοι καλύπτουν τις πλησίον μας και βραχυπρόθεσμες πηγές φόβου και κινδυνολογίας αλλά χρειαζόμαστε και κάποιον πιο μακρινό και μακροπρόθεσμο παγκόσμιο κίνδυνο να απειλεί και τις μελλοντικές γενιές. Μέχρι τώρα σύμφωνα με τον κύριο Πεχληβανίδη προηγούνται οι οπαδοί της άποψης ότι οι Κινέζοι πρέπει να πάρουν αυτό τον τίτλο αφού καλύπτουν πολλές κατηγορίες κινδύνων (οικονομική δύναμη, πληθυσμός, στρατιωτική δύναμη, κομουνιστική ιδεολογία, παρόμοια ιστορία χιλιάδων ετών όπως και οι Έλληνες άρα επίσης προαιώνιοι εχθροί μας, κ.α.) ενώ υπάρχει και μεγάλος αριθμός Κινέζων μεταναστών στην χώρα μας, φτωχών στην πλειοψηφία τους και εύκολα αναγνωρίσιμων, οι οποίοι μπορούν να γίνουν πολύ εύκολα στόχοι ξυλοδαρμών και άλλων διώξεων, σε αντίθεση με τους Εβραίους που ήταν πιο καλά καμουφλαρισμένοι και ευκατάστατοι.

Μείνετε μαζί μας! Αποσύρεται απ' όλα τα βιβλιοπωλεία το βιβλίο "Εβραίοι σχεδόν όλη η αλήθεια" και σε ανακοίνωσή του ο Κωνσταντίνος Πλεύρης δηλώνει ότι τα μέχρι τώρα έσοδα θα δοθούν στο "Ελληνικό παρατηρητήριο των συμφωνιών του Ελσίνκι" προσωπικά από τον ίδιο στο κύριο Παναγιώτη Δημητρά.





Μεγάλη δημοσκόπηση!

Ποιος πιστεύετε είναι ο υπέρτατος εχθρός μας;

α) Οι Η.Π.Α.;

β) Η Κίνα;

γ) Η Ε.Ε.;

δ) Ή η μαλακία που μας δέρνει;

Προσοχή ακολουθούν μπαγιάτικες ειδήσεις...

Τρίτη 1 Ιουνίου 2010

Σε λίγο θα είναι αργά.

Όταν ο Αντώνης κατάλαβε γιατί δεν άνοιγε η πόρτα του σπιτιού του, ήταν ήδη αργά. Δύο γείτονες είχαν ήδη στηθεί και τον χάζευαν, ενώ μια φωνή πίσω από την πόρτα φώναζε κάτι για αστυνομία. Σήκωσε το βλέμμα του από την κλειδαριά σχεδόν ταυτόχρονα με το κωλοδάκτυλό του, γύρισε και έφυγε με το κεφάλι και το κωλοδάκτυλο ψηλά.
Τελευταία δεν κοιμόταν καλά και συνήθως τα πρωινά του έπαιρνε λίγη ώρα να πάρει μπρος. Το αυτοκίνητο δεν ήταν και πολύ άνετο για ύπνο, έτσι ασφυκτικά γεμάτο με κουβέρτες και μικροπράγματα που ήταν. Επόμενο να συνέλθει λίγο πιο αργά σήμερα, να βγει από το αυτοκίνητο όπου περνούσε τις νύκτες του, τους τελευταίους δύο μήνες, να πάει δύο τετράγωνα πιο πέρα που βρισκόταν το παλιό του σπίτι, αυτό που πήρε η τράπεζα και να προσπαθήσει να μπει με τα παλιά του κλειδιά κατά τρομάζοντας τους νέους ενοίκους.
Στο πεζοδρόμιο που κάθισε για να συνέλθει είδε μια πεταμένη εφημερίδα. Στο πρώτο της φίλο υπήρχε ένα σχέδιο μιας μεγάλης διαγώνιας γραμμής με μεγάλα και μικρά σκαλοπατάκια κατά μήκος της και ένα μικρό, ύπουλα βαλμένο, βελάκι στο δεξί άκρο της να δείχνει προς τα κάτω.
Ο Αντώνης βρισκόταν κάποτε σε ένα από αυτά τα σκαλοπατάκια της γραμμής, όχι ο ίδιος, αλλά η εταιρία που δούλευε. Όσο το βελάκι δεξιά της γραμμής την τραβούσε προς τα επάνω και τα σκαλοπατάκια όλο και ανέβαιναν, όλα κυλούσαν καλά και η ανάβαση κάθε άλλο παρά δύσκολη ήταν.
Κάποια στιγμή όμως το βελάκι χωρίς λόγο άρχισε να κατεβαίνει και μετά από λίγο η πτώση έγινε τόσο απότομη που τα σκαλοπατάκια άρχισαν να γλιστρούν τόσο που όσοι βρίσκονταν επάνω τους να πηγαίνουν γραμμή προς τα κάτω. Μετά από ένα σημείο γλίστρησε και ο Αντώνης, όχι ο ίδιος αλλά η εταιρία που δούλευε.
Πρώτα έπεσε η εταιρία του, μετά έχασε το σπίτι του, μετά τη γυναίκα του και τελευταία ήταν σίγουρος ότι κάπου είχε χάσει και την αξιοπρέπειά του.
Δεν έπρεπε ποτέ να δέσει τη ζωή του επάνω στη καταραμένη γραμμή σκέφτηκε και άρχισε να ψάχνει στις τσέπες του.
Κοίταξε την ώρα στην πινακίδα του διπλανού φαρμακείου και είδε ότι ήταν πολύ νωρίς για να δίνει από τώρα σημασία στο στομάχι του που διαμαρτυρόταν. Τα συσσίτια δεν ξεκινούσαν πριν τις τρεις και είχε ακόμα πολύ χρόνο μέχρι τις μία που θα έπρεπε να στηθεί στην ουρά για να προλάβει να πάρει σειρά.
Τελευταία όλο και περισσότεροι περίμεναν στην ουρά. Τα πράγματα όλο και χειροτέρευαν. Η λέξη εξέγερση ακουγόταν όλο και πιο συχνά αλλά τελευταία με δυσκολία τον κρατούσαν τα πόδια του όρθιο από την πείνα και οι εξεγέρσεις θέλουν πολύ τρέξιμο και φασαρία. Αντίθετα αυτό που συνέβαινε είναι όλο και περισσότεροι να προσπαθούν να φύγουν. Άλλος προς την επαρχία, άλλος προς τα μοναστήρια, άλλος προς το εξωτερικό. Οι περισσότεροι μετανάστες είχαν ήδη φύγει. Τώρα την εγκληματικότητα την έφερναν εξαθλιωμένοι Έλληνες που είχαν μετατρέψει μεγάλο μέρος της πόλης σε μπετονένια φαβέλα και το υπόλοιπο σε αστυνομοκρατούμενο οχυρό. Οι ακροδεξιοί είχαν κάθε λόγο να πανηγυρίζουν που η χώρα τους καθάρισε από ξένους, αλλά κανένα λόγο για να περιπολούν, να κυνηγούν ξένους και να φωνάζουν. Έτσι είχαν αφοσιωθεί αποκλειστικά στους εσωτερικούς εχθρούς, αριστερούς και αναρχικούς.
Εκείνη την ίδια μέρα πρέπει να ήταν που τέτοιοι ακροδεξιοί πήγαν να στρατολογήσουν τον Αντώνη. Έψαχναν άπορους Έλληνες, τους έταζαν ψωμί και ένα μικρό μισθό, τους ανέλυαν τις πεποιθήσεις τους και τους παρακαλούσαν να ενωθούν μαζί τους. Τις πρακτικές και τα καθήκοντά τους θα τα μάθαιναν με τον καιρό, τίποτα το κακό όμως, απλά πατριωτικό.
Ο Αντώνης ήταν πεινασμένος αλλά όχι ηλίθιος, ήξερε τι σήμαιναν όλα αυτά. Ακόμα του μιλούσαν τα καθάρματα, πιπιλίζοντάς του το μυαλό με μεγάλες ιδέες, αλησμόνητες πατρίδες, προδότες και βάρβαρα ιδανικά, όταν ο Αντώνης ξαφνικά θυμήθηκε που είχε αφήσει την αξιοπρέπειά του. Μάζεψε όλη του την αδυναμία και την απάθεια και γύρισε για δεύτερη φορά την ίδια μέρα να φύγει με το κεφάλι και το κωλοδάκτυλο ψηλά.
Ο Αντώνης δεν πήγε ποτέ για το συσσίτιο εκείνη τη μέρα, ούτε καμία από της επόμενες.
Κανείς δεν αναρωτήθηκε τι απέγινε και κανείς δεν έμαθε ποτέ. Ακόμα και η αστυνομία που τον μάζεψε νεκρό έθαψε την υπόθεσή του με συνοπτικές διαδικασίες μαζί με τον ίδιο.
Ο Αντώνης δεν έγινε ποτέ παράδειγμα προς μίμηση, παρόλο που αρκετοί είχαν την ίδια μοίρα με αυτόν.