Η εντύπωση που έχω είναι ότι αυτό που παρατηρούμε στην Τυνησία και την Αίγυπτο, δεν είναι απλά αντικαθεστωτικά κινήματα αλλά περισσότερο συστημικά προβλήματα. Ήρθε η ώρα, οι καπιταλιστικές Δημοκρατίες των Δυτικών χωρών που στηρίζονται στα απολυταρχικά καθεστώτα των πρώην αποικιών τους για να ελέγχουν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές τους, εξαθλιώνοντας "ελεγχόμενα" τμήματα του πληθυσμού, να χάσουν ένα ένα αυτά τα πατήματά τους.
Μπροστά στα συστημικά προβλήματά τους, οι Δυτικές Δημοκρατίες προσφάτως άρχισαν να εφαρμόζουν την ελεγχόμενη εξαθλίωση και στα εσωτερικά των χωρών τους χωρίς να ανησυχούν ιδιαίτερα για αντιδράσεις, ειδικά μετά και το πείραμα της Ελλάδας, αλλά πλέον μια εξάπλωση των γεγονότων της Τυνησίας και της Αιγύπτου και στον υπόλοιπο αραβικό κόσμο και μέσω των μουσουλμανικών και των άλλων εξαθλιωμένων μεταναστών και την υποστήριξη τοπικών πληθυσμών και σε δυτικές χώρες, δεν μου φαίνεται καθόλου απίθανη.
Βεβαίως η Αίγυπτος δεν είναι Τυνησία, η Αίγυπτος είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος αποδέκτης βοήθειας από τις Η.Π.Α., η Αίγυπτος γειτνιάζει με το Ισραήλ, η Αίγυπτος έχει το Σουέζ, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η Αίγυπτος δεν μπορεί να πέσει όπως η Τυνησία, απλά δεν θα πέσει το ίδιο εύκολα. Αν στη θέση της Αιγύπτου ήταν κάποια άλλη πιο μικρή ή πιο φτωχή χώρα, δεν θα έμπαινα σε αυτή τη διαδικασία, αλλά θεωρώ την Αίγυπτο το τείχος το οποίο αν πέσει, η φλόγα που άναψε στην Τυνησία θα εξαπλωθεί σε όλη τη γύρω περιοχή. Μένει να δούμε όταν και εφόσον πέσει αυτό το τείχος μέχρι που μπορεί να φτάσει η φωτιά και να ευχόμαστε οι όποιες καινούριες κυβερνήσεις προκύψουν, να μην αποδειχθούν χειρότερες από αυτές που ανέτρεψαν.
