Σε αυτό το θέατρο του σοσιαλισμού, η παράσταση που παίζεται δεν θυμίζει σε τίποτα θέατρο του παραλόγου. Όλα είναι πολύ λογικά δομημένα από μαθηματικούς τύπους και οικονομικές εξισώσεις, ψυχρούς λογιστές και απρόσωπες πολυμετοχικές εταιρίες. Στη παράσταση αυτή, η κοινωνική δικαιοσύνη έχει σβηστεί από το σενάριο, οι καλοί γίνονται κακοί, οι κακοί ακόμα χειρότεροι και οι από μηχανής θεοί καιροσκόπα νομισματικά ταμεία.
Η λιτότητα, χρόνια κρατική πάθηση, πλέον όλοι αποδέχονται ότι είναι ανίατη. Ο κόσμος, εμείς, απλοί θεατές, τα κόμματα κομπάρσοι, καραγκιόζηδες και καραγκιοζοπαίχτες μαζί. Η αριστερά παρούσα, δυναμική, αλλά τυφλή, χωρίς όραμα και η σκέτη δικαιοσύνη να γέρνει επιλεκτικά τη πλάστιγγα προς αυτούς που πλήρωσαν τα χειρουργεία για να ξαναβρεί το φως της.
Εμείς θεατές όπως τόσα χρόνια, μοιρολάτρες και άμοιροι ευθυνών και το θίασο να μας έχει γυρίσει την πλάτη αφού, ότι και να παίζεται, αυτοί έχουν από καιρό πάψει να παίζουν για εμάς.
Η παράσταση συνεχίζεται και κανείς δεν ξέρει που θα πάει. Η επόμενη επανάσταση δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα άλλο από καταναλωτική, αφού η κατανάλωση είναι η μόνη πραγματική εξουσία που μας απομένει, αλλά ούτε αυτό θα συμβεί.
Η παράσταση συνεχίζεται.Άντε και καλή μας επιβίωση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου