Ο εύθυμος 20ος αιώνας (Μέρος 1ο)

Ακολουθεί μια επιλεκτική ανασκόπηση του αιώνα που μπήκε, βγήκε και δεν καταλάβαμε τίποτα (κλεμμένο) ή μήπως καταλάβαμε δίχως να το καταλάβουμε; Γιατί ως γνωστό «κάθε πέρσι και καλύτερα»...

1914: Έπειτα από χρόνια οκνηρίας οι μονάρχες της Ευρώπης αποφασίζουν να το ρίξουν λιγάκι έξω και οργανώνουν τον μεγάλο πόλεμο, καλούν δε τους πολίτες των χωρών τους να συμμετάσχουν στο παιχνίδι. Αυτοί ανταποκρίνονται μ’ ενθουσιασμό στο κάλεσμα και «στήνουν» κατασκηνώσεις σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, με μεγαλύτερη αυτή του δυτικού μετώπου. Για πάνω από τέσσερα χρόνια, κατά την διάρκεια των οποίων η Ρωσία λαμβάνει κόκκινη κάρτα (βλέπε ρώσικη επανάσταση) και αποβάλλεται απ’ το παιχνίδι, διασκεδάζουν δοκιμάζοντας νέα όπλα και πετώντας χημικά αέρια ο ένας στον άλλο. Στο τέλος κερδίζει ο διαιτητής (βλέπε ΗΠΑ), και το παιχνίδι τελειώνει αφήνοντας μερικά εκατομμύρια νεκρούς τυφλούς και ανάπηρους

1929: Ένα νέο άθλημα γεννιέται στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής το λεγόμενο Bungee jumping. Δεκάδες νέοι οπαδοί του αθλήματος ανεβασμένοι σε κτήρια γύρω από την Wall Street έκαναν βουτιά στο κενό όπως και ο ομώνυμος χρηματιστηριακός δείκτης. Στα χρόνια που ακολούθησαν το άθλημα εμπλουτίσθηκε  με σχοινί, το οποίο αρχικά ήταν προσαρμοσμένο γύρω απ’ τον λαιμό και αργότερα γύρω από τη μέση. Η τελευταία έκδοση χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα αν και πάντα βρίσκονται νοσταλγοί του παρελθόντος…

1939: Ο Αδόλφος Χίτλερ και η Ναζιστική Γερμανία αποφασίζουν να βάλουν σε εφαρμογή το «σχέδιο απολύμανσης του πλανήτη από τις βρώμικες φυλές χρησιμοποιώντας συστήματα αποτέφρωσης και εξάχνωσης. Η «επιστημονική» ομάδα του , τα λεγόμενα ες-ες, καινοτομεί ανακαλύπτοντας την ανακύκλωση, ιδρύοντας παράλληλα δεκάδες σαπωνοποιίες με κυρίως ύλη τα προϊόντα καύσης. Το σχέδιο αποτυγχάνει όταν οι άλλες χώρες αποφασίζουν να σαμποτάρουν το οικολογικό πρόγραμμα της Γερμανίας κηρύσσοντας της τον πόλεμο ο οποίος καταλήγει σε παγκόσμια σύρραξη.

 - Στο μεσοδιάστημα στην Ελλαδάρα μας είχαμε λίγο βαλκανικό πόλεμο, λίγο πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, λίγο εθνικό διχασμό, λίγο μοναρχία, λίγο δημοκρατία, λίγο δικτατορία και ακόμα λιγότερο φαγητό. Στο τελευταίο πρόβλημα την λύση έδωσε η «χορταστική» παρουσία του Κώτσου του Βασιλιά, μιας και ο λαός μπορούσε πια να ζει μόνο με ψωμί κι ελιά. Και μέσα σ’ όλα αυτά ήρθε το μεγάλο ατύχημα της Σμύρνης το 1922 όπου οι Έλληνες που κατοικούσαν εκεί αποφάσισαν να πάνε στη θάλασσα για κολύμπι δίχως να το κατέχουν το άθλημα. Απολογισμός μερικοί νεκροί και μερικοί πρόσφυγες, καθώς ο κεμαλικός στρατός, που αποτελείτο από μανιώδεις καπνιστές, προξένησε πυρκαγιά από τ’ αναμμένα αποτσίγαρα, και κατάκαψε την πόλη μπαίνοντας σ’ αυτή.

Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος και η εθνική αντίσταση έδιωξε την μονοτονία. Γέφυρες ανατινάζονταν, χωριά ολόκληρα εκτελούνταν σαν αντίποινα, παιδιά σκοτώνονταν για μια μπουκιά ψωμί ή απλά πέθαιναν από την πείνα (πολύ βαρετό), οικογένειες ξεκληρίζονταν, και όλοι ζούσαν μέσα στην περιπέτεια. Τόσο πολύ μας είχε αρέσει αυτή η ατμόσφαιρα, που ακόμα και μετά τον πόλεμο όταν όλοι οι άλλοι μοχθούσαν για ν’ ανοικοδομήσουν τις χώρες τους, εμείς συνεχίσαμε ακάθεκτοι μ’ έναν εμφύλιο. Τ’ αποτελέσματα γνωστά στους περισσότερους από εμάς...