Ο εύθυμος 20ος αιώνας (Μέρος 2ο)

Ακολουθεί μια επιλεκτική ανασκόπηση του αιώνα που μπήκε, βγήκε και δεν καταλάβαμε τίποτα (κλεμμένο) ή μήπως καταλάβαμε δίχως να το καταλάβουμε; Γιατί ως γνωστό «κάθε πέρσι και καλύτερα»...

1946 και μετά...: Ο ψυχρός πόλεμος διαδέχεται τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, αυτή την φορά ανάμεσα στις Ηνωμένες πολιτείες Αμερικής και την Σοβιετική Ένωση. Η ανθρωπότητα θα βιώσει τα επόμενα χρόνια ένα πρωτοφανές φαινόμενο. Τα αντίπαλα κράτη σπάνε κάθε ρεκόρ εξοπλισμού στα χρονικά της παγκόσμιας πολεμικής ιστορίας δίχως ν’ ανταλλάξουν ούτε έναν πυροβολισμό. Αντ’ αυτού υποκινούν διάφορες σ' όλο τον κόσμο πολεμικές συγκρούσεις, υποστηρίζοντας ο καθ’ ένας και από μία αντίπαλη παράταξη, προσπαθώντας ν’ αποδείξουν ποιός την έχει πιο μεγάλη, την παγκόσμια επιρροή. Με μια λέξη... ΚΟΤΕΣ.

1969: Ο Άνθρωπος πάτησε επιτέλους στην Σελήνη Όλος ο κόσμος βγαίνει στους δρόμους για να γιορτάσει αυτό το κοσμοϊστορικό γεγονός, μιας και αυτή η επίτυχία λύνει το πρόβλημα της πείνας, της φτώχειας, της εγκληματικότητας, της παιδικής εκμετάλλευσης, των χωρών του τρίτου κόσμου και των αιμορροΐδων.

1989: Το τείχος του Βερολίνου καταρρέει αποδεικνύοντας πως η γερμανική αρχιτεκτονική δεν είναι πια όπως παλιά...

Και ήρθε η Χούντα... Μετά από συνεχείς αλλαγές κυβερνήσεων στην χώρας μας, το επιτελείο των χειρουργών με επικεφαλή τον Γεώργιο Παπαδόπουλο αποφάσισε να χειρουργήσει τον  „ασθενή“ που βρισκόταν εδώ και χρόνια στον γύψο. Και έφτιαξε δρόμους και έφτιαξε γήπεδα, και τι δεν έφτιαξε λένε μερικοί, ενώ κάποιοι άλλοι αναρωτιούνται „μα καλά αν σε μια χώρα πρέπει να υπάρξει χούντα για να γίνουν που λέει ο λόγος κάποια στοιχειώδη έργα, είναι αυτή η χώρα πλέον άξια σεβασμού ;“ (και λέγοντας „αυτή η χώρα“ δεν γίνεται αναφορά σε μια αόριστη οντότητα, αλλά σε έμενα και εσένα).

Μετά όμως έπεσε η χούντα γιατί ένας οδηγός τεθωρακισμένου τράκαρε με την πύλη της σχολής του πολυτεχνείου στις 17 Νοεμβρίου 1973 και τα έκανε όλα κομμάτια. Από τότε κάθε 17η Νοέμβριου μπαίνουν διαδηλωτές με βόμβες μολότοφ στον χώρο του πολυτεχνείου και η αστυνομία απ’ έξω με δακρυγόνα, και για να τιμήσουμε το γεγονός τα ξανακάνουμε όλα πάλι κομμάτια.

Τέλος η πατρίδα μας έγινε μέλος της ΕΟΚ, αφού οι Ευρωπαίοι βάρβαροι κατάλαβαν την αξία μας στο συρτάκι, στο σουβλάκι στο καμάκι, στο τζατζίκι και την φοροδιαφυγή, προσφέροντάς μας άφθονα χρηματικά πακέτα στήριξης. Τα πακέτα έγιναν βίλες και η Ελλάδα έβαλε πλώρη με δόξα για τον νέο αιώνα...

ΥΓ: Αξίζει ν’ αναφερθεί, ο νέος αιώνας μας μπήκε με μανία...

2001: Ο George W Bush αναλαμβάνει την διακυβέρνηση των ΗΠΑ, αποδεικνύοντας ότι είναι πιο εύκολο να γίνεις πρόεδρος, παρά να φας μια Brezel δίχως να πνιγείς.

Ο εύθυμος 20ος αιώνας (Μέρος 1ο)

Ακολουθεί μια επιλεκτική ανασκόπηση του αιώνα που μπήκε, βγήκε και δεν καταλάβαμε τίποτα (κλεμμένο) ή μήπως καταλάβαμε δίχως να το καταλάβουμε; Γιατί ως γνωστό «κάθε πέρσι και καλύτερα»...

1914: Έπειτα από χρόνια οκνηρίας οι μονάρχες της Ευρώπης αποφασίζουν να το ρίξουν λιγάκι έξω και οργανώνουν τον μεγάλο πόλεμο, καλούν δε τους πολίτες των χωρών τους να συμμετάσχουν στο παιχνίδι. Αυτοί ανταποκρίνονται μ’ ενθουσιασμό στο κάλεσμα και «στήνουν» κατασκηνώσεις σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, με μεγαλύτερη αυτή του δυτικού μετώπου. Για πάνω από τέσσερα χρόνια, κατά την διάρκεια των οποίων η Ρωσία λαμβάνει κόκκινη κάρτα (βλέπε ρώσικη επανάσταση) και αποβάλλεται απ’ το παιχνίδι, διασκεδάζουν δοκιμάζοντας νέα όπλα και πετώντας χημικά αέρια ο ένας στον άλλο. Στο τέλος κερδίζει ο διαιτητής (βλέπε ΗΠΑ), και το παιχνίδι τελειώνει αφήνοντας μερικά εκατομμύρια νεκρούς τυφλούς και ανάπηρους

1929: Ένα νέο άθλημα γεννιέται στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής το λεγόμενο Bungee jumping. Δεκάδες νέοι οπαδοί του αθλήματος ανεβασμένοι σε κτήρια γύρω από την Wall Street έκαναν βουτιά στο κενό όπως και ο ομώνυμος χρηματιστηριακός δείκτης. Στα χρόνια που ακολούθησαν το άθλημα εμπλουτίσθηκε  με σχοινί, το οποίο αρχικά ήταν προσαρμοσμένο γύρω απ’ τον λαιμό και αργότερα γύρω από τη μέση. Η τελευταία έκδοση χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα αν και πάντα βρίσκονται νοσταλγοί του παρελθόντος…

1939: Ο Αδόλφος Χίτλερ και η Ναζιστική Γερμανία αποφασίζουν να βάλουν σε εφαρμογή το «σχέδιο απολύμανσης του πλανήτη από τις βρώμικες φυλές χρησιμοποιώντας συστήματα αποτέφρωσης και εξάχνωσης. Η «επιστημονική» ομάδα του , τα λεγόμενα ες-ες, καινοτομεί ανακαλύπτοντας την ανακύκλωση, ιδρύοντας παράλληλα δεκάδες σαπωνοποιίες με κυρίως ύλη τα προϊόντα καύσης. Το σχέδιο αποτυγχάνει όταν οι άλλες χώρες αποφασίζουν να σαμποτάρουν το οικολογικό πρόγραμμα της Γερμανίας κηρύσσοντας της τον πόλεμο ο οποίος καταλήγει σε παγκόσμια σύρραξη.

 - Στο μεσοδιάστημα στην Ελλαδάρα μας είχαμε λίγο βαλκανικό πόλεμο, λίγο πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, λίγο εθνικό διχασμό, λίγο μοναρχία, λίγο δημοκρατία, λίγο δικτατορία και ακόμα λιγότερο φαγητό. Στο τελευταίο πρόβλημα την λύση έδωσε η «χορταστική» παρουσία του Κώτσου του Βασιλιά, μιας και ο λαός μπορούσε πια να ζει μόνο με ψωμί κι ελιά. Και μέσα σ’ όλα αυτά ήρθε το μεγάλο ατύχημα της Σμύρνης το 1922 όπου οι Έλληνες που κατοικούσαν εκεί αποφάσισαν να πάνε στη θάλασσα για κολύμπι δίχως να το κατέχουν το άθλημα. Απολογισμός μερικοί νεκροί και μερικοί πρόσφυγες, καθώς ο κεμαλικός στρατός, που αποτελείτο από μανιώδεις καπνιστές, προξένησε πυρκαγιά από τ’ αναμμένα αποτσίγαρα, και κατάκαψε την πόλη μπαίνοντας σ’ αυτή.

Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος και η εθνική αντίσταση έδιωξε την μονοτονία. Γέφυρες ανατινάζονταν, χωριά ολόκληρα εκτελούνταν σαν αντίποινα, παιδιά σκοτώνονταν για μια μπουκιά ψωμί ή απλά πέθαιναν από την πείνα (πολύ βαρετό), οικογένειες ξεκληρίζονταν, και όλοι ζούσαν μέσα στην περιπέτεια. Τόσο πολύ μας είχε αρέσει αυτή η ατμόσφαιρα, που ακόμα και μετά τον πόλεμο όταν όλοι οι άλλοι μοχθούσαν για ν’ ανοικοδομήσουν τις χώρες τους, εμείς συνεχίσαμε ακάθεκτοι μ’ έναν εμφύλιο. Τ’ αποτελέσματα γνωστά στους περισσότερους από εμάς...