Αγαπητό blog

Παρά το κωμικοτραγικό των καταστάσεων των τελευταίων εβδομάδων δεν μπορώ να πω ότι είχα και πολλές ιδέες τελευταία. Βέβαια και να είχα δεν είχα υπολογιστή, αλλά αυτό είναι το λιγότερο.

Το ότι ο κόσμος τελευταία δεν πάει καλά είναι δεδομένο. Εγώ το κατάλαβα από το που άρχισαν να επιδιορθώνονται μόνες τους συσκευές που από καιρό είχα χαλασμένες αλλά βαριόμουν να φτιάξω. Τρελά πράγματα. Προφανώς βαρέθηκαν και αυτές να είναι χαλασμένες και άρχισαν να δουλεύουν πάλι από μόνες τους (εκτός από μία που τα έφτυσε ξανά μετά από λίγο).

Περνώντας γρήγορα από τη πολιτική, και φορώντας πάντα ψηλές γαλότσες για να μη λερωθούμε από τη λάσπη, έρχομαι να σταθώ πρώτα στην αποπομπή της Ελλάδας από το πρωτόκολλο του Κιότο, τουλάχιστον μέχρι να ακολουθήσουμε τις ενδεδειγμένες οδηγίες για το πώς να μετράμε τη ρύπανση. Στου Σουφλιά την πόρτα όσο θέλεις βρόντα. Βροντάω, δεν ακούει κανένας και πάμε στο επόμενο θέμα.

Τα χρηματοσπιστωτικά πάνε κατά διαόλου αλλά ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί είναι κακό αυτό για τη γενιά των 700€ για την οποία και μας ενδιαφέρει ή έστω θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει. Το πετρέλαιο πέφτει και πάμε καμιά βόλτα λίγο πιο άνετα, οι τιμές των σπιτιών και τα επιτόκια πέφτουν, αν και ποιος είναι για δάνεια θα μου πείτε και μεγάλες βιομηχανίες για να κλείσουν και να απολύσουν μαζικά 10,000 εργαζόμενους, δεν έχουμε. Σε ότι μας ενδιαφέρει, η ζήτηση πίτσας και σουβλακίου δεν φαίνεται να έχει επηρεαστεί από την κρίση. Εδώ να σημειώσω ότι σε διάφορες εφημερίδες παρατήρησα το εξής παράλογο! Μιλώντας για την πτώση των ενοικίων για επαγγελματικούς χώρους (κάτι που σημαίνει πολλές φορές και πτώση των τιμών στους καταναλωτές) και για την πτώση, αν και μικρή ακόμη, στις τιμές των ακινήτων, συνοδεύουν τα κείμενά τους με τίτλους όπως: “Αιμορραγούν οι αγορές ακινήτων” και άλλες τέτοιες παπαριές λες και είναι κάτι το κακό να ξεφουσκώνουν οι τιμές που μας αναγκάζουν να χρεωθούμε τριάντα και σαράντα χρόνια τεράστια δάνεια για να γλιτώσουμε από την ιδιοκτήτρια που από την πρώτη κάθε μήνα μας πρήζει για το ενοίκιο!

Μέσα σε όλα αυτά ο συμπαθέστατος πρωθυπουργός μας συνεχίζει να βρίσκεται στον κόσμο του όπου παραθερίζει μόνιμα τα τελευταία τέσσερα και χρόνια, υπό τη σκιά του αγαπητού και θεοσεβούμενου Ρουσσόπουλου, για να μην τον κάψει ο ήλιος (όχι του ΠΑΣΟΚ ο κανονικός, αμέσως εκεί το μυαλό σας) στις ειδυλλιακές παραλίες όπου χαλαρώνει.

Κατά τα άλλα, ο Σανιδάς σαν καλό κομματόσκυλο της ΝΔ νομίζει ότι γαμάει και δέρνει, ενώ ο Ζορμπάς πάνω που τον είχα συμπαθήσει μαθαίνω ότι πάει στο ΛΑΟΣ.

Αν μπορούμε να παρομοιάσουμε τη ΝΔ με εμπορικό κέντρο, το ΠΑΣΟΚ με πολυκατάστημα, το ΣΥΡΙΖΑ με ψιλικατζίδικο και το ΚΚΕ με περιπτεράκι, το ΛΑΟΣ το κόβω για τη χωματερή που πηγαίνουν τα σκουπίδια όλων των υπολοίπων. Πλάκα θα είχε να πάει και ο Λεβέντης σε αυτό. (τι να έχει γίνει άραγε αυτός; δεν ξέρω καν αν ζει).

Στα δικά μου οι διαφωνίες με διάφορους τύπους, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι Έλληνες είναι μόνο οι χριστιανοί Έλληνες υπήκοοι αυτής της χώρας, συν διασπορά, ή ότι η δημοκρατία είναι που έχει καταντήσει αυτόν τον τρόπο έτσι και όχι ο τρόπος που αυτή ασκείται ή τέλος ότι όχι το Ελληνικό κράτος δεν είναι θεοκρατικό και δεν πρέπει να χωριστεί από την Εκκλησία και ότι οι μετανάστες και οι αριστεροί φταίνε γι όλα τα προβλήματα, συνεχίζονται αμείωτες.

Τουλάχιστον η γειτονιά μου έχει ησυχάσει λίγο. Η από πάνω χώρισε και από τότε που ένας γείτονας έβαλε τις φωνές στην απέναντι, το έχει βουλώσει και αυτή. Σε λίγο μετακομίζω και μπορεί και να μου λείψουν.

Τις προάλλες στο τρόλεϊ, ένας τύπος λιποθύμησε. Αμέσως πέσανε πάνω του τέσσερις κυρίες. Και οι τέσσερις φωνάζανε, “κάντε χώρο, ανοίξτε να πάρει αέρα” και άλλα τέτοια, ενώ μόνο αυτές ήταν από πάνω του. Είχε πολύ πλάκα, η μία του έδινε νερό η άλλη του το έπαιρνε. Φοβάμαι μην αποκοιμηθώ στο λεωφορείο καμία μέρα και ξυπνήσω με τέτοια κοράκια από πάνω μου να νομίζουν ότι λιποθύμησα…

Αυτά για την ώρα. Πάω να δω τι παίζει στα blog την εβδομάδα που έλειπα και τα ξαναλέμε...