Το θέατρο του παραλόγου...

Το θέατρο του παραλόγου διαδραματίστηκε στη Δ.Ε.Θ. το Σάββατο που μας πέρασε. Η πρωθυπουργάρα μας προσπαθούσε να μας πείσει ότι ο γάιδαρος πετάει και ότι η κυβέρνηση δεν φταίει για το μπάχαλο που έχει δημιουργήσει. Έτσι σκέφτηκα, έτσι για αλλαγή να βάλω τα νούμερα κάτω για να δω τι συμβαίνει.

Καταρχήν όποτε ακούμε για δυσμενές διεθνές οικονομικό περιβάλλον λογικά καταλαβαίνουμε ύφεση. Ύφεση σημαίνει μείωση της απασχόλησης, της παραγωγικότητας, των επενδύσεων και γενικότερα της ανάπτυξης. Όταν όμως ο πρωθυπουργός χρησιμοποιεί σαν δικαιολογία γιατί δεν κατάφερε να τηρήσει τον προϋπολογισμό, εξαιτίας του οποίου σε πήγε πρόωρα σε εκλογές, τις διεθνής συγκυρίες, τη στιγμή που υποστηρίζει ότι η ανεργία μειώθηκε, ο ρυθμός ανάπτυξης επιβραδύνθηκε μόνο πρόσκαιρα και με μικρές επιπτώσεις (ο ΟΟΣΑ προέβλεπε μικρή μείωση για το 2008 όπως και έγινε και αύξηση για το 2009), οι εξαγωγές ήταν περισσότερες από τις εισαγωγές και ο ρυθμός αύξησης του Α.Ε.Π. αναθεωρήθηκε προς τα πάνω, τότε κάτι δεν πάει καλά. Αν εξαιρέσουμε τη μικρή και παροδική όπως φαίνεται μείωση του ρυθμού ανάπτυξης,και τη μικρή αύξηση του πληθωρισμού η οποία οφείλεται στην άνοδο των τιμών των καυσίμων η οποία άνοδος όμως αύξησε μέσω της φορολογίας τους τα κρατικά έσοδα, πού τον επηρέασαν οι διεθνής συγκυρίες τον αρχηγό μας; Γιατί δεν σταματάνε τα ψέματα και δεν παραδέχονται ότι είναι ανίκανοι να ελέγξουν τις κρατικές δαπάνες και τη φοροδιαφυγή; Ζητάω πολλά; Προφανώς…

Είναι ποτέ δυνατό μια κυβέρνηση η οποία είχε έναν υπουργό εργασίας που απασχολούσε ανασφάλιστους εργάτες, έχει έναν υπουργό ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. ο οποίος έχει αυθαίρετο, έναν υπουργό ο οποίος τις μέρες που αλλάζει το φορολογικό σύστημα για να καταπολεμηθεί η φοροδιαφυγή, αποδεικνύεται ότι με παράκτια εταιρία προσπαθεί να γλιτώσει φόρους, έναν υπουργό επικρατείας, μέχρι το 2000 μέλος του ΚΚΕ, ο οποίος έκανε στο πρωθυπουργό όλα τα κονέ για να εξασφαλίσει την καλή εικόνα του στα ΜΜΕ σε αντάλλαγμα ένα υπουργείο και αρκετή δύναμη στην κυβέρνηση, τόση ώστε να μπορεί να μοιράζει ολυμπιακά ακίνητα σε παπάδες φίλους του, έναν υπουργό που εκβίαζε αστυνομικούς στην Κρήτη για να καλύψει εγκληματίες φίλους του, έναν άλλο που μοίραζε με το αζημίωτο επιδοτούμενες άγονες ακτοπλοϊκές γραμμές στο αιγαίο και άλλα διάφορα για τα οποία μπορεί και να μην μάθουμε και ποτέ, να παραδεχτεί τα λάθη της ή να πει την αλήθεια;

Απλά εξηγήστε μου, γιατί μετά από τόσες πουτανιές είναι ακόμα πρώτοι στις δημοσκοπήσεις των πολιτικά ορθά σκεπτόμενων (λέμε τώρα) Ελλήνων και ο συγκεκριμένος καταλληλότερος πρωθυπουργός;

(ο πρωθυπουργός την ώρα που περιγράφει τον τρόπο,

με τον οποίο θα πρέπει να παίρνονται οι πίπες στην κυβέρνησή του)