Την ιστορία της Αμαλίας οι περισσότεροι τη γνωρίζετε. Ο Καρκίνος είναι μια ασθένεια η οποία πολλές φορές μοιάζει να κινείται σαν σε σπιράλ γύρω μας. Συνέχεια ακούμε για περιπτώσεις καρκινοπαθών και τα περιστατικά ολοένα και μας πλησιάζουν, εκτός από τις λίγες περιπτώσεις που η αρρώστια δεν διστάσει να μας χτυπήσει κατευθείαν την πόρτα. Πρώτα ήταν κάποιος τελείως άγνωστος, μετά κάποιος φίλος φίλου, στη συνέχεια ένας φίλος ή συγγενικό πρόσωπο φίλου, μετά κάποιος ξάδερφος, θείος ή άλλος συγγενείς και αυτή η ασθένεια έρχεται όλο και πιο κοντά μέχρι να αγγίξει και την οικογένειά μας ή άμεσα εμάς. Οι πιθανότητες να πάθουμε καρκίνο είναι πάρα πολύ καλές και μεγαλώνουν ακόμα περισσότερο αν δεν προλάβουμε να πάθουμε κάτι από τα επίσης κοινά εγκεφαλικά και καρδιοπάθειες. Και όσο και πιο κοντά έρχεται η ασθένεια αυτή τόσο περισσότερο γνωρίζεις τη φρίκη της αλλά και τη φρίκη που τη συνοδεύει, τη φρίκη των ανθρώπων που δεν δείχνουν σεβασμό ούτε στο μελλοθάνατο, τη φρίκη των φίλων και συγγενών που σε ξεχνούν όταν τους έχεις περισσότερο ανάγκη και εννοείται τη φρίκη του κράτους “δικαίου” που ζούμε.
Δεν έχει νόημα να πω πολλά για το περιστατικό γιατί το να γκρινιάζουμε συνέχεια για το κράτος δεν έχει νόημα. Στην τελική εμείς βγάζουμε και ξαναβγάζουμε αυτούς που το έχουν διαμορφώσει κατ’ αυτόν τον τρόπο και στην τελική έχουμε και εμείς μερίδιο ευθύνης. Αυτό που μου κάνει εντύπωση όμως και ήθελα να αναφέρω σε αυτό το άρθρο, είναι πράγματι το πόσο ψυχροί και σκληροί μπορεί να είναι οι άνθρωποι ακόμα και με κάποιον στον οποίο έχουν δώσει από μία ώρα μέχρι τρεις μήνες ζωής…
Η δύναμη του χρήματος, δυστυχώς, δεν έγκειται στο πόσα μπορείς να κάνεις με αυτό όταν το έχεις αλλά στη δύναμη που έχει να διαφθείρει και να καταστρέφει. Στην Αθήνα για παράδειγμα το Ελληνικό κράτος “πρόνοιας” έχει κάποια νοσοκομεία στα οποία μπορείς να κάνεις χημειοθεραπείες και ακτινοβολίες. Τα νοσοκομεία αυτά όμως κάνουν ακτινοβολίες μόνο για καρκίνους οργάνων τους οποίος καλύπτουν, όπως για παράδειγμα το Σωτηρία που είναι πνευμονολογική κλινική και κάνει ακτινοβολίες μόνο στους πνεύμονες. Οπότε αν χρειάζεσαι θεραπεία και σε άλλο όργανο θα πρέπει να πας σε άλλο νοσοκομείο. Αν έχετε καταλάβει, το ανέκδοτό μας έχει ήδη ξεκινήσει. Ας πούμε ότι έχεις καρκίνο και στον εγκέφαλο και είσαι σχεδόν παράλυτος στο κρεβάτι. Το Σωτηρία σε διώχνει και σου λέει να πας σε ένα από τα δύο νοσοκομεία που μπορούν να κάνουν ακτινοβολίες στον εγκέφαλο. Ζητάς ασθενοφόρο από το νοσοκομείο και σου αρνούνται, ζητάς ασθενοφόρο από το 166 και σου αρνούνται, τους πληρώνεις για το ασθενοφόρο και σε πάνε! Και το τραγικό δεν είναι ότι τους λαδώνεις για να σε πάνε, μακάρι να ήταν έτσι, είσαι υποχρεωμένος να πληρώσεις κανονικότατα, αν θέλεις να σε πάνε! Πας λοιπόν με το χαρτί σου από το Σωτηρία στον Άγιο Σάββα, για παράδειγμα, και σε διώχνουν!!! Παλεύεις να βρεις κάποιο γνωστό μήπως και σε βοηθήσει, όχι γιατί είσαι του ρουσφετιού ή του μέσου, αλλά γιατί ο άνθρωπός σου αργοπεθαίνει και δεν έχεις άλλον τρόπο να τον βοηθήσεις και μέσω τρίτου, γιατρός από τον Άγιο Σάββα σου ζητά 5000€ για να σου κάνει ακτινοθεραπεία σε ένα μήνα! Τη στιγμή που δεν ξέρεις αν ο άνθρωπός σου θα ζει αύριο! Ρωτώντας μαθαίνεις ότι και στο δεύτερο νοσοκομείο της Αττικής, που κάνει ακτινοβολίες στον εγκέφαλο (νομίζω το Γεννηματάς), συμβαίνει ακριβώς το ίδιο. Δύο επιχειρήσεις στημένες μέσα στο Ε.Σ.Υ. να ρουφάνε ακόμα και το άρρωστο αίμα των ετοιμοθάνατων καρκινοπαθών! Αποτέλεσμα, πουλάς ότι έχεις και δεν έχεις, ψάχνεις για λεφτά από συγγενείς και φίλους, τουλάχιστον όσους δεν έχουν εξαφανιστεί και πας σε ιδιωτική κλινική μιας και αντίθετα με τα δημόσια νοσοκομεία, όσες δέχονται καρκινοπαθείς αντιμετωπίζουν όλες τις μορφές του χωρίς να χρειάζεται να μετακινείσαι. Ο άνθρωπος αυτός θα πεθάνει, αλλά πριν από αυτόν έχει ήδη πεθάνει η αξιοπρέπεια, το φιλότιμο, το Ι.Κ.Α. στο οποίο είναι ασφαλισμένος, το Εθνικό Σύστημα Υγείας και χιλιάδες άλλων καρκινοπαθών που αυτό έχει ξεπαστρέψει… Όλα σε οδηγούν στην ιδιωτική ασφάλιση υγείας, μας αναγκάζουν με τον τρόπο που λειτουργεί το σύστημά τους να καταφύγουμε εκεί προκειμένου να γλιτώσουμε τους ανθρώπους που νοιάζονται για εμάς από την ταλαιπωρία, ενώ για τον συγκεκριμένο άνθρωπο ούτε το Σωτηρία των έσωσε, ούτε ο Άγιος Σάββας αποδείχτηκε τόσο Άγιος τελικά.
Το νέο λογότυπο του Ε.Σ.Υ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου