Η ανησυχία της τρικομματικής κυβέρνησης για τον χρόνο εκταμίευσης της δόσης των 31,5 δισεκατομμυρίων, την οποία σύμφωνα με το δεύτερο Μνημόνιο θα έπρεπε να είχαμε λάβει τον Ιούνιο που μας πέρασε, είναι απολύτως πραγματική. Ηττημένη πολλαπλώς, η παράδοξη συμμαχία ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ βυσσοδομεί κατά της χώρας.
Αν τόσο πολύ είχαν την έγνοια της χώρας θα είχαν αυτοσυγκρατηθεί στα όρια του κοινοβουλευτισμού, της δημοκρατίας και της σκληρής δουλειάς, αναγνωρίζοντας όμως και το αδιέξοδο του ευρώ, τις απαρχαιωμένες δομές του κράτους και τη σαπίλα της κομματικής πελατείας που έχει τόσα χρόνια ανατραφεί, ειδικά από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Οι «επί της διαδικασίας παρατυπίες αποτελούν γνωστή ασθένεια των κυβερνητικών εταίρων, ειδικά όταν οι προωθούμενες μεταρρυθμίσεις είναι προφανώς παράνομες και αντισυνταγματικές.
Σε καμιά περίπτωση η χώρα δε θα ήταν στην κατάσταση που είναι τώρα αν δεν είχαν βρεθεί 153 λαμόγια και προδότες βουλευτές να πουν «πάμε στο διάολο». Κάποιοι ισχυρίζονται ότι η απόφαση δεν είναι ισχυρή, αφού η πλειοψηφία ήταν οριακή, ότι προδιαθέτει για επικείμενη μείζονα κρίση, ότι θα καταρρεύσει η πλειοψηφία και ότι σε λίγους μήνες, όταν θα εφαρμοστούν τα μέτρα, θα χρειαστεί να γίνουν και πάλι εκλογές. Και έχουν όλοι δίκιο και η κυβέρνηση το γνωρίζει αυτό.
Είναι γνωστό ότι η εκταμίευση των δόσεων ακολουθεί την ίδια πάντοτε διαδικασία. Ένα μήνα πριν τηλεοπτικά κανάλια και εφημερίδες αρχίζουν να περιγράφουν την άσχημη κατάσταση των ταμειακών διαθεσίμων της χώρας και τις επιπτώσεις μιας πιθανής στάσης πληρωμών σε μισθούς και συντάξεις. Στη συνέχεια προσπαθούν να δώσουν έμφαση στην υπευθυνότητα και τον αγώνα της κυβέρνησης στις διαπραγματεύσεις της με την τρόικα σε συνδυασμό με την ανευθυνότητα και τον καιροσκοπισμό της αντιπολίτευσης. Κατόπιν προσπαθούν να πείσουν το κοινό ότι όλες οι αριστερές απόψεις και τάσεις είναι των άκρων άρα αντίστοιχες των ακροδεξιών και ότι αν ο κόσμος τις ενστερνιστεί η χώρα κινδυνεύει να μετατραπεί άμεσα σε ένα σοβιετικό γκουλάγκ. Συνεχίζοντας την παράσταση τα τρία τεχνοκρατικά μέλη της τρόικας συντάσσουν από μια έκθεση, η οποία παραδίδεται στα αντίστοιχα πολιτικά όργανα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ακολούθως, για λογαριασμό των δύο πρώτων η απόφαση λαμβάνεται από το Eurogroup και, εφόσον είναι απαραίτητο, εγκρίνεται από το Συμβούλιο Κορυφής, ενώ το Εκτελεστικό Συμβούλιο του ταμείου εγκρίνει τα της δικής του συμμετοχής. Επάνω στη διαδικασία και πριν οι προηγούμενοι δώσουν τις εγκρίσεις τους, η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να έχει νομοθετήσει όλες τις υποδείξεις της τρόικας ώστε να επιδείξει καλή διαγωγή και να πάρει τη δόση ακόμα και αν αυτά τα νομοθετήματα θα κρίνονταν παράνομα στις περισσότερες από τις χώρες των δανειστών μας.
Είναι επίσης γνωστό ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση και κυρίως η Γερμανία έχουν παράσχει σαφείς φραστικές εγγυήσεις σύμφωνα με τις οποίες θα κάνουν ό,τι χρειαστεί προκειμένου η Ελλάδα να παραμείνει στην Ευρωζώνη και ειδικά η Γερμανία να συνεχίσει να απολαμβάνει κέρδη από την πτώση των δικών της ομολόγων αλλά και από τος τόκους των ελληνικών πακέτων διάσωσης. Οι διαβεβαιώσεις αυτές, σε συνδυασμό με τη συνεχή τροφοδότηση της ελληνικής οικονομίας με όση ρευστότητα απαιτεί η κάλυψη των τοκογλυφικών υποχρεώσεων, οδήγησαν σε πλασματική υποβάθμιση του κινδύνου μιας ελληνικής εξόδου, σενάριο που κυκλοφόρησε υπό την ονομασία Grexit και το οποίο παραμένει σε εφεδρεία έτοιμο να χρησιμοποιηθεί ανά πάσα στιγμή τα νούμερα δείξουν ότι τα κέρδη για τους δανειστές μας από την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ θα είναι ασύμφορά σε σχέση με έξοδο της χώρας από αυτό και ελεγχόμενης χρεοκοπίας.
Επιπλέον, όπως γνωστοποίησε στη Βουλή ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας, η χώρα πρόκειται να ζητήσει επισήμως την επιμήκυνση της περιόδου προσαρμογής του δημοσιονομικού ελλείμματος και, επομένως, την παράλληλη χρηματοδοτική υποστήριξη μέχρι τα τέλη του 2016. Αυτό σημαίνει και επίσημα ότι όλα τα μέτρα των προηγούμενων ετών, οι δημοσιονομικές προβλέψεις, οι θυσίες του ελληνικού λαού, οι υποσχέσεις για μείωση του δημοσιονομικού χρέους και ανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας και πανηγυρικά, πάνω από όλα τα προηγούμενα, για επιστροφή στις αγορές, ήταν στη σφαίρα της οικονομικής φαντασίας ή και απάτης. Μάλιστα, η νέα συμφωνία θα εφαρμόσει με ακόμα πιο οξύ τρόπο τις ίδιες αποτυχημένες πρακτικές των δύο τελευταίων ετών σε πείσμα κάθε λογικά σκεπτόμενου ανθρώπου ότι η πολιτική που ακολουθεί η χώρα έχει αποτύχει.
Τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης περίμεναν υπομονετικά να πάρουμε τις αποφάσεις μας, ειδικά η Γερμανία η οποία προσπαθεί να αποκομίσει όσο πιο πολλά μπορεί από την ελληνική κρίση καθυστερώντας τη λήψη αποφάσεων και των μεταρρυθμίσεων που απαιτούνται για την επιβίωση της ευρωζώνης, προκειμένου να εξασφαλίσει ένα όσο το δυνατό πιο μαλακό μαξιλαράκια για τον εαυτό της από τα φθηνά ομολογιακά επιτόκια που της έχει προσφέρει η ελληνική κρίση. Το κεφαλαιώδες ήταν και είναι να κρατήσουμε την αξιοπρέπειά μας, να προστατεύσουμε τους πολλούς, τους πιο αδύναμους και να μοιράσουμε δίκαια τον παραγόμενο πλούτο και όχι να προσπαθούμε να κρατήσουμε στο τραπέζι της μεγάλης ευρωπαϊκής φούσκας μια σάπια κομματική, επιχειρηματική και τραπεζική ελίτ.
Οποιαδήποτε ομοιότητα του παραπάνω κειμένου με αυτό του κ. Μπάμπη Παπαδημητρίου είναι τελείως συμπτωματική. (αν δε βλέπετε τον παραπάνω σύνδεσμο, αντιγράψτε αυτό: http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_10/11/2012_469430)
