Εχθές η κυβέρνηση επάνω στη λύσσα της να διώξει τον κόσμο από το Σύνταγμα, έχασε και την ελάχιστη υποψία νομιμοποίησης που της είχε απομείνει. Με αυτή την ανύπαρκτη νομιμοποίηση ψήφισε μέσα από μια δημοκρατικότατη διαδικασία που θύμιζε λίγο θέατρο σκιών και κατά την οποία οι αντιφρονούντες διαγράφονται χωρίς δεύτερη λέξη, ότι χειρότερο μπορούσε για τη σωτηρία της χώρας. Με 154 ΝΑΙ και μία ηλίθια, ξεπούλησε ότι είχε μείνει από τον πλούτο και την αξιοπρέπεια αυτής της χώρας. Ακόμα και ο φασίστας φιλογερμανός δικτάτορας Μεταξάς όταν ο άξονας ήρθε με όπλα να ζητήσει πέρασμα, αεροδρόμια και λιμάνια είχε κάποια ελάχιστη αξιοπρέπεια ώστε να καταλάβει ότι όλα έχουν ένα όριο και να τους απαντήσει το γνωστό όχι. Δε σκέφτηκε το κόστος και ο κόσμος πήγαινε ενωμένος με τραγούδια στο μέτωπο για τη σφαγή, ακόμα και όσοι δεν χώνευαν τον δικτάτορα. Οι πασόκοι αντίθετα, όταν τους ήρθαν με κοστούμια και γραβάτες και ζήτησαν να ξεπουληθούμε, όχι μόνο είπαν σε όλα ναι, αλλά έσπευσαν να τρομοκρατήσουν τον κόσμο και να τον κρατήσουν στα σπίτια τους, γιατί για αυτούς το όριο δεν είναι η ευημερία ή η αξιοπρέπεια των πολιτών τους, αλλά τα συμφέροντα των τραπεζών και των δανειστών μας.
Έτσι, με μεθοδικότητα και πείσμα, ανάλογο του οποίου δεν έδειξαν, ούτε στο ελάχιστο, όταν διαπραγματεύονταν τους όρους του μνημονίου, έστησαν μία αρένα στην πλατεία με τις κάμερες περιμετρικά και προσπάθησαν να περάσουν για άλλη μία φορά το μήνυμά τους: "Μη διαδηλώνετε, πηγαίνετε στα σπίτια σας, στον καναπέ και στην τηλεόρασή σας. Αφήστε εμάς να σας πούμε και να αποφασίσουμε τι είναι σωστό για εσάς, πηγαίνετε πίσω για ύπνο".
Δεν μπορεί να μην βλέπουν που οδηγούμαστε, δε μπορεί να μην βλέπουν ότι οι πιστωτές μας προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο για να μας απομονώσουν δημοσιονομικά, να μας ξεφορτωθούν όταν έρθει η κατάλληλη ώρα, δηλαδή όταν θα μπορούν να μας αφήσουν να χρεοκοπήσουμε με το ελάχιστο για την τσέπη τους κόστος και να αρπάξουν και ότι προλάβουν στο ενδιάμεσο. Αυτοί που μας κυβερνούν είναι είτε πολύ ηλίθιοι είτε προδότες, δεν υπάρχουν άλλες εξηγήσεις.
Είναι γεγονός ότι θα πέσουμε, γιατί οι αμαρτίες του παρελθόντος είναι πολύ βαριές και οι διεθνής συγκυρίες δύσκολες, αλλά θέλω να πέσουμε με το κεφάλι ψηλά και να ξανά σηκωθούμε γρήγορα. Μία λύση βλέπω σε όλη αυτή την κατάσταση και θέλω να υπάρξει λύση. Θέλω την αριστερά ενωμένη, θέλω οι καρεκλάτοι να παραμερίσουν και να διαλέξουν ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής να τον-την βάλουν μπροστά και να αποφασίζουν για τις πολιτικές τους δημοκρατικά και ανάλογα με τα εκλογικά ποσοστά της κάθε ομάδας, με σεβασμό όλων προς όλους ακόμα και στις διαφωνίες. Θέλω νέο εκλογικό νόμο απλής αναλογικής όπου θα ψηφίζω πρόσωπα και γρήγορα εκλογές για να μπορέσει να κυβερνήσει το νέο σχήμα. Θέλω μια οικουμενική από την ανάποδη και όχι, δε θέλω πολλά, θέλω τα αυτονόητα, θέλω την αξιοπρέπειά μου πίσω.