Σάββατο 15 Μαΐου 2010

Σκόρπιες σκέψεις. Κρίσης ανασκόπηση.

Προσπαθώ να βάλω τα πράγματα στο κεφάλι μου σε μια τάξη και να καταλάβω τι συμβαίνει.

Λένε ότι από αυτά που ακούς μην πιστεύεις τίποτα και από αυτά που βλέπεις να πιστεύεις τα μισά. Μην έχοντας άλλη επιλογή όμως στηριζόμενος στα μέχρι τώρα δεδομένα που κατακλύζουν κάθε μέρα ιστοσελίδες και μπλογκς έχουμε και λέμε...

Η Ελλάδα έπεσε θύμα κερδοσκόπων κατά πρώτον, θύμα ενός νομισματικού πολέμου κατά δεύτερον και τέλος θύμα της ίδιας της νοοτροπίας της και τριτοκοσμικότητάς της.

Θύμα κερδοσκόπων γιατί μερικές αμερικάνικες εταιρίες αρχικά τη βοήθησαν με διάφορες αλχημείες, άλλες εν γνώση της χώρας και άλλες όχι, να μπει στο ευρώ, να διαχειριστεί το χρέος της και να δημιουργήσει μια τελείως πλασματική εικόνα, με άλλα λόγια τη φούσκωναν σαν ένα τεράστιο μπαλόνι. Στη συνέχεια οι ίδιες εταιρίες την έσπασαν ώστε να καρπωθούν οφέλη από την κατάρρευσή της τόσο οι ίδιες όσο και οι πελάτες τους.

Θύμα νομισματικού πολέμου γιατί κάποιες άλλες εταιρίες, ή/και οι ίδιες με τις προηγούμενες εταιρίες, αποφάσισαν, όταν ήρθε η κατάλληλη δημοσιονομική και χρηματοπιστωτική ώρα, να επιτεθούν μέσω του πιο αδύναμου θεσμικά και οικονομικά κρίκου (την Ελλάδα) στο ευρώ, προκειμένου να επανέλθει η αξιοπιστία στο παρηκμασμένο δολάριο, να σταματήσουν όσες χώρες είχαν ξεκινήσει να μετατρέπουν τα συναλλαγματικά τους αποθέματα από δολάρια σε ευρώ, να κοπούν μια και καλή οι τρελές ιδέες που κυκλοφορούσαν τον τελευταίο χρόνο στον ΟΠΕΚ περί σταδιακής αντικατάστασης του δολαρίου από το ευρώ αλλά και βεβαίως βεβαίως να κερδοσκοπήσουν σε βάρος του ευρώ ξεπουλώντας ότι είχαν και δεν είχαν λίγο πριν οι ίδιοι αρχίσουν να το υπονομεύουν.

Για το τέλος άφησα τα του οίκου μας. Λένε ότι αν δεν παινέσεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει. Ε το δικό μας αργά ή γρήγορα θα μας πλάκωνε όπως και να έρχονταν τα πράγματα. Η διαφθορά μας, οι πελατειακές σχέσεις των πολιτικών με τους πολίτες τις οποίες και οι ίδιοι οι πολίτες επιζητούσαν, πολίτες όμως άθλια μορφωμένοι από τους πολιτικούς και ως εκ τούτου έρμαια των ορέξεών τους, ορέξεις τις οποίες τα ΜΜΕ ανέλαβαν να μετουσιώνουν σε διαμόρφωση απόψεων ή ακόμα και προπαγάνδα, μας οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια προς την καταστροφή.

Ο Ελληνικός λαός δεν παίρνει τίποτα λιγότερο από αυτό που του αξίζει. Και μπορεί να μην του αξίζει και τόσο γιατί όπως είπαμε άλλοι διαμόρφωναν τη μόρφωσή του και τον τρόπο σκέψης του, αλλά όταν γύρω σου βαράνε κανόνια και εσύ κοιμάσαι τον ύπνο του δικαίου τότε πράγματι μας αξίζουν όλα αυτά και δεν θα μου φανεί καθόλου περίεργο αν κάποια στιγμή έρθει ένας Καρατζαφύρερ ή ένας οποιοσδήποτε στρατηγίσκος και πάρει αυτό το λαό από το αυτί για να τον σύρει ένας Θεός ξέρει που.

Για το τέλος άφησα τον ΓΑΠ. Πραγματικά προσπάθησα να μπω στο μυαλό του και να τον καταλάβω, μερικές φορές και να τον δικαιολογήσω.

Η πλέον καλοπροαίρετες σκέψεις μου τον δικαιολογούν και μου λένε ότι μετά το πρώτο σοκ από αυτό που αντίκρισε όταν ανέλαβε την πρωθυπουργία έδρασε πανικόβλητα, εμπιστεύθηκε τους λάθος ανθρώπους και εταιρίες, πήρε τα λάθος μέτρα ή δεν πήρε καθόλου και με τη φόρα που μας έδωσαν και οι εταιρίες που προανέφερα, ήρθαμε στο χείλος του γκρεμού λίγο πιο νωρίς απ´ ότι κανονικά θα ερχόμασταν. Στη συνέχεια απλά επέλεξε το δρόμο που θα είχε τις λιγότερες συνέπειες για τους Έλληνες ως προς το βιοτικό τους επίπεδο τον πλούτο και την ευημερία, ικανοποιώντας παράλληλα και όλους αυτούς στους οποίους χρωστάμε. Επέλεξε με άλλα λόγια από το να αφήσει την καταστροφή να έρθει μόνη της να κάνει μια όσο το δυνατόν ελεγχόμενη κατεδάφιση με την ελπίδα να υπάρξουν όσο το δυνατό λιγότερα θύματα και να ξανά αρχίσει το χτίσιμο αμέσως με το που κατακάτσουν οι σκόνες.

Υπάρχει όμως και ένα κακοπροαίρετο κομμάτι μου, που μου φωνάζει ότι ο ΓΑΠ από τη στιγμή που έκανε τα πρώτα λάθη τους πρώτους μήνες, στη συνέχεια όχι μόνο δεν τα διόρθωσε, όχι μόνο φάνηκε αδύναμος και άβουλος, αλλά τάχθηκε και στο πλευρό όχι των πολιτών που τον ψήφισαν αλλά στο πλευρό των αγορών, των τραπεζών και των εκβιαστών δανειστών μας. Παρέδωσε κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας σε όλους αυτούς παρά την πληθώρα ιστορικών και επιστημονικών δεδομένων που φώναζαν να μην το πράξουμε, πήρε όσα μέτρα πήρε σε βάρος αυτών που δεν φταίνε, προσπάθησε να πείσει την κοινή γνώμη ότι για όλα φταίει το μέγεθος του κράτους, οι ακριβοπληρωμένοι και διεφθαρμένοι δημόσιοι υπάλληλοι και η φοροδιαφυγή ενώ στην πραγματικότητα φταίνε οι πολιτικοί που διαχειρίζονται όλα αυτά τα χρόνια όλο αυτό το ανθρώπινο δυναμικό, φταίνε οι πολιτικοί που γιγάντωσαν προς αυτή τη λάθος μη παραγωγική κατεύθυνση το δημόσιο, φταίνε οι πολιτικοί που δεν θεσπίζουν σωστότερους νόμους για τη φοροδιαφυγή και άλλα προβλήματα αλλά και που όταν το κάνουν πολλές φορές δεν τους εφαρμόζουν, φταίνε αυτοί για όλα αυτά και για πολλά πολλά άλλα...

Με απλά λόγια όχι μόνο έπραξε ενάντια σε αυτούς που τον ψήφισαν μιας και δεν πήρε ποτέ τέτοιες εντολές από αυτούς, αλλά εξ ονόματός τους παρέδωσε εξουσίες σε ξένες χρηματοπιστωτικές δυνάμεις που με πολύ ευκολία θα έρθουν τώρα σίγουρα εμφανιζόμενοι και σαν σωτήρες να ρουφήξουν και τις λίγες πλουτοπαραγωγικές πηγές μας.

Προδοσία έκανε. Αυτό και τίποτε άλλο, άσχετα από το ποιες ήταν οι προθέσεις του. Έπρεπε να πάει σε εκλογές η απλά σε δημοψήφισμα. Έπρεπε σε συνεννόηση με τους υπόλοιπους πολιτικούς αρχηγούς να βάλουν σε ένα χαρτί όλες τις επιλογές και να αφήσουν σε εμάς την ευθύνη. Μόνο έτσι θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε στο βούρκο που μπαίνουμε με συναίνεση χωρίς να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας. Γιατί μόνο έτσι θα γίνονταν πραγματικές αλλαγές σε αυτόν τον τόπο. Γιατί μόνο έτσι θα προστατευόταν η Δημοκρατία.

Όταν το οικοδόμημα γκρεμιζόταν, με το καλό, θα έπαιρνε μαζί του και τις τράπεζες και τους επιχειρηματίες και τους διαπλεκόμενους και τους φοροφυγάδες και τους δημοσιογράφους και όλους αυτούς που τόσο καιρό ανοίγουν τρύπες στα θεμέλιά του για να πατήσουν και να σκαρφαλώσουν όσο πιο ψηλά μπορούν. Ενώ στην ελεγχόμενη κατάρρευση που οδηγούμαστε, οι τραπεζίτες και οι υπόλοιποι προδότες είναι σίγουρο πως με τον ένα ή με το άλλο τρόπο θα επιβιώσουν. Η χωρίς νομιμοποίηση κυβέρνησή μας προέρχεται από ένα άρρωστο πολιτικό σύστημα που επανειλημμένα απέδειξε ότι δεν μαθαίνει από τα λάθη του... μην περιμένετε να μάθει τώρα.

Φοβάμαι για τα χειρότερα που έρχονται, για το πώς θα αντιμετωπίσουμε όλα αυτά τα προβλήματα σαν λαός από κοινού και όχι ο καθένας για την πάρτη του και εξοργίζομαι όταν βλέπω τον πρωθυπουργό της χώρας αντί να χτυπά το χέρι σε αυτούς που ευθύνονται για την κατάστασή μας, να το κάνει από το βήμα της βουλής προς αυτούς που τον ψήφισαν....



Δεν υπάρχουν σχόλια: