Κυριακή 12 Ιουλίου 2009

Ο εύθυμος 20ος αιώνας (Μέρος 2ο)

Ακολουθεί μια επιλεκτική ανασκόπηση του αιώνα που μπήκε, βγήκε και δεν καταλάβαμε τίποτα (κλεμμένο) ή μήπως καταλάβαμε δίχως να το καταλάβουμε; Γιατί ως γνωστό «κάθε πέρσι και καλύτερα»...
1946 και μετά...: Ο ψυχρός πόλεμος διαδέχεται τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, αυτή την φορά ανάμεσα στις Ηνωμένες πολιτείες Αμερικής και την Σοβιετική Ένωση. Η ανθρωπότητα θα βιώσει τα επόμενα χρόνια ένα πρωτοφανές φαινόμενο. Τα αντίπαλα κράτη σπάνε κάθε ρεκόρ εξοπλισμού στα χρονικά της παγκόσμιας πολεμικής ιστορίας δίχως ν’ ανταλλάξουν ούτε έναν πυροβολισμό. Αντ’ αυτού υποκινούν διάφορες σ' όλο τον κόσμο πολεμικές συγκρούσεις, υποστηρίζοντας ο καθ’ ένας και από μία αντίπαλη παράταξη, προσπαθώντας ν’ αποδείξουν ποιός την έχει πιο μεγάλη, την παγκόσμια επιρροή. Με μια λέξη... ΚΟΤΕΣ.

1969: Ο Άνθρωπος πάτησε επιτέλους στην Σελήνη Όλος ο κόσμος βγαίνει στους δρόμους για να γιορτάσει αυτό το κοσμοϊστορικό γεγονός, μιας και αυτή η επίτυχία λύνει το πρόβλημα της πείνας, της φτώχειας, της εγκληματικότητας, της παιδικής εκμετάλλευσης, των χωρών του τρίτου κόσμου και των αιμορροΐδων.
1989: Το τείχος του Βερολίνου καταρρέει αποδεικνύοντας πως η γερμανική αρχιτεκτονική δεν είναι πια όπως παλιά...

Και ήρθε η Χούντα... Μετά από συνεχείς αλλαγές κυβερνήσεων στην χώρας μας, το επιτελείο των χειρουργών με επικεφαλή τον Γεώργιο Παπαδόπουλο αποφάσισε να χειρουργήσει τον  „ασθενή“ που βρισκόταν εδώ και χρόνια στον γύψο. Και έφτιαξε δρόμους και έφτιαξε γήπεδα, και τι δεν έφτιαξε λένε μερικοί, ενώ κάποιοι άλλοι αναρωτιούνται „μα καλά αν σε μια χώρα πρέπει να υπάρξει χούντα για να γίνουν που λέει ο λόγος κάποια στοιχειώδη έργα, είναι αυτή η χώρα πλέον άξια σεβασμού ;“ (και λέγοντας „αυτή η χώρα“ δεν γίνεται αναφορά σε μια αόριστη οντότητα, αλλά σε έμενα και εσένα).
Μετά όμως έπεσε η χούντα γιατί ένας οδηγός τεθωρακισμένου τράκαρε με την πύλη της σχολής του πολυτεχνείου στις 17 Νοεμβρίου 1973 και τα έκανε όλα κομμάτια. Από τότε κάθε 17η Νοέμβριου μπαίνουν διαδηλωτές με βόμβες μολότοφ στον χώρο του πολυτεχνείου και η αστυνομία απ’ έξω με δακρυγόνα, και για να τιμήσουμε το γεγονός τα ξανακάνουμε όλα πάλι κομμάτια.
Τέλος η πατρίδα μας έγινε μέλος της ΕΟΚ, αφού οι Ευρωπαίοι βάρβαροι κατάλαβαν την αξία μας στο συρτάκι, στο σουβλάκι στο καμάκι, στο τζατζίκι και την φοροδιαφυγή, προσφέροντάς μας άφθονα χρηματικά πακέτα στήριξης. Τα πακέτα έγιναν βίλες και η Ελλάδα έβαλε πλώρη με δόξα για τον νέο αιώνα...


ΥΓ: Αξίζει ν’ αναφερθεί, ο νέος αιώνας μας μπήκε με μανία...

2001: Ο George W Bush αναλαμβάνει την διακυβέρνηση των ΗΠΑ, αποδεικνύοντας ότι είναι πιο εύκολο να γίνεις πρόεδρος, παρά να φας μια Brezel δίχως να πνιγείς.

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πολύ καλό!!!!!!!!! χαχαχα! Νομίζω οτι είναι μια πολύ ρεαλιστική αντίληψη των γεγονότων!

Ioulianos είπε...

Τόσο ρεαλιστική που καταντά τραγελαφική... ;-D

Ιορδάνης είπε...

Τα πράγματα δεν έγιναν έτσι ακριβώς...
Αλλά προτιμώ τη δική σου εκδοχή Ιουλιανέ!

Ioulianos είπε...

Αν η ιστορία γράφεταί πάντα από τους νικητές, τότε η αλήθεια, αν υπάρχει..., είναι κάπου στη μέση Ιορδάνη.